خواص دارویی عسل

خواص دارویی
عسل و زخم عسل قدیمی ترین عامل التیام دهنده زخم است که برای بشر شناخته شده است، زیرا برخی از مواد شیمیایی مدرن در این زمینه شکست خورده اند.

تحقیقات تجربی اسناد بیشتری را نشان می دهد که استفاده از عسل طبیعی کندو در بهبود زخم را به دلیل فعالیت های زیستی آن از جمله فعالیت های ضد باکتری، ضد ویروسی، ضد التهابی و آنتی اکسیدانی پشتیبانی می کند.

عسل لکوسیت ها را وادار می کند تا سیتوکین ها را آزاد کنند، که همان چیزی است که آبشارهای ترمیم بافت را آغاز می کند.

علاوه بر این، پاسخ ایمنی به عفونت را فعال می کند.

تحریک سایر خواص پاسخ ایمنی توسط عسل نیز گزارش شده است (تکثیر لنفوسیت های B و T و فعالیت فاگوسیت ها).

عسل باعث تولید آنتی بادی می شود.

شواهد بسیاری حاکی از استفاده از عسل اشترانکوه کوهی 1401 در کنترل و درمان زخم های حاد و برای سوختگی های سطحی و جزئی خفیف تا متوسط ​​است.[80] اگرچه برخی از مطالعات اثربخشی عسل را در درمان زخم و زخم‌های ساق پا نشان می‌دهند، مطالعات بیشتری برای تقویت شواهد فعلی مورد نیاز است.

این نتایج به چشم انداز درمانی استفاده از عسل یا سایر آنتی اکسیدان های قوی به عنوان مکمل داروهای ضد دیابت استاندارد در کنترل دیابت اشاره می کند.

با توجه به محدودیت های مرتبط با استفاده از آنتی اکسیدان ها، سایر مداخلات با هدف کاهش تولید ROS نیز ممکن است به عنوان مکملی برای درمان مرسوم دیابت مورد استفاده قرار گیرند.

در یکی از کارآزمایی‌های بالینی دیابت نوع 1 و نوع 2، استفاده از عسل با شاخص گلیسمی بسیار پایین‌تری نسبت به ساکارز یا گلوکز در دیابت نوع 1 و نرمال همراه بود.

دیابت نوع 2 مقادیر مشابهی برای عسل، گلوکز و ساکارز دارد. در بیماران دیابتی، عسل طبیعی گشنیز می تواند باعث کاهش قابل توجهی در سطح گلوکز پلاسما در مقایسه با دکستران شود.

در بیماران عادی و هیپرلیپیدمیک، همچنین باعث کاهش چربی خون، هموسیستئین و پروتئین واکنشگر C می شود.

با این حال، سؤالات متعددی باقی مانده است، به ویژه در مورد چشم انداز کنترل دیابت شیرین با مداخلاتی که استرس اکسیداتیو و هیپرگلیسمی را هدف قرار می دهند.

علاوه بر این، اثرات درمانی عسل در مدیریت دیابت ممکن است نه تنها به کنترل قند خون محدود شود، بلکه ممکن است برای بهبود بیماری‌های عارضه متابولیک مرتبط نیز گسترش یابد.