سخت افزار اصطلاحی است که به اجزای فیزیکی یک سیستم قطعات کامپیوتر شهر سخت افزار الکترونیکی اطلاق می شود که برای پردازش داده ها استفاده می شود.
چنین اجزایی بر اساس کاربرد عملکردی آنها در یک سیستم کامپیوتری طبقه بندی می شوند. اصطلاح محاسبه شامل واحد پردازش مرکزی.
اصطلاح “کامپیوتر جانبی” برای اشاره به انواع واحدهایی استفاده میشود که به واحد پردازش مرکزی متصل هستند که شامل دستگاههای ورودی خروجی و دستگاههای ذخیرهسازی ثانویه است.
مجموعه تمام تجهیزات جانبی پیکربندی کامپیوتر نامیده می شود. پیشرفت های تکنولوژیکی منجر به افزایش تعداد اجزای بهبود یافته شده است.
سخت افزار شامل تمام اجزای داخل کامپیوتر می شود که شامل ریزپردازنده، I C، SMPS (منبع تغذیه حالت سوئیچ)، درایو فلاپی، دیسکت سخت و غیره می شود.
نمونه های دیگر سخت افزار آنهایی هستند که با چشم انسان بدون باز کردن کامپیوتر به عنوان مثال قابل مشاهده هستند. ، VDU (واحد نمایشگر بصری یا مانیتور)، صفحه کلید، ماوس، چاپگر، فلاپی دیسک و غیره.
وظیفه اصلی واحد کنترل، هماهنگی و همچنین اجرای دستورالعمل های برنامه است. این واحد کنترل است که کل فعالیت CPU را کنترل می کند. به دستورالعمل ها دسترسی پیدا می کند.
آنها را تفسیر می کند و همان را اجرا می کند. همچنین به دستگاه های ورودی دستور می دهد که چه زمانی داده ها را ارسال کنند و انتقال داده ها به دستگاه ذخیره سازی را متوقف کنند.
حافظه اصلی نیز به عنوان حافظه اصلی شناخته می شود. مکانی است که داده ها و دستورالعمل ها در آن ذخیره می شوند. این حافظه موقت در رایانه است. واحد اندازه گیری یک بیت است که یک رقم باینری است. بنابراین داده ها به صورت O و l نمایش داده می شوند.
همانطور که از نام آن پیداست، دستگاه های خروجی دستگاه هایی هستند که به مشاهده خروجی کمک می کنند. دستگاه های خروجی اطلاعات را از واحد پردازشگر مرکزی دریافت می کنند.