شایان ذکر است که دستگاه ساکشن حلق از طریق مسیرهای اوروفارنکس (دهان) و نازوفارنکس (بینی) برای خارج کردن بزاق انباشته شده، ترشحات ریوی، خون، استفراغ و سایر مواد خارجی از این نواحی انجام می شود که با سرفه خود به خودی بیمار یا سایر روش های کمتر تهاجمی خارج نمی شوند.
ساکشن بینی و حلق در طیف وسیعی از تنظیمات، از جمله بخش‌های مراقبت‌های ویژه، بخش‌های اورژانس مراقبت‌های حاد بستری، مراقبت از مرکز پرستاری ماهر، مراقبت‌های خانگی، و مراقبت‌های سرپایی انجام می‌شود.
ساکشن زمانی نشان داده می شود که بیمار نتواند ترشحات را پاک کند و/یا زمانی که شواهد قابل شنیدن یا قابل مشاهده ای از ترشحات در مجاری هوایی بزرگ و مرکزی وجود دارد که علیرغم بهترین تلاش بیمار برای سرفه همچنان ادامه دارد. نیاز به ساکشن با یک یا چند مورد زیر مشخص می شود:
ترشحات قابل مشاهده در راه هوایی
سمع قفسه سینه صداهای نفس درشت و غرغر، رونچی یا کاهش صداهای تنفسی
احساس ترشحات در قفسه سینه گزارش شده است
آسپیراسیون مشکوک به ترشحات معده یا راه هوایی فوقانی
از نظر بالینی کار تنفس افزایش یافته است
بی قراری
در شرایط اضطراری، دستور ارائه دهنده برای ساکشن برای حفظ راه هوایی بیمار ضروری نیست. با این حال ساکشن معمولی نیاز به دستور ارائه دهنده دارد.
برای ساکشن اوروفارنکس، معمولاً از دستگاهی به نام نوک ساکشن Yankauer برای ساکشن ترشحات دهان استفاده می شود.
دستگاه Yankauer سفت است و دارای چندین سوراخ برای ساکشن ترشحات است که معمولاً ضخیم است و برای بیمار به سختی پاک می شود.
در بسیاری از آژانس‌ها، ساکشن Yankauer را می‌توان به پرسنل کمکی آموزش‌دیده واگذار کرد، در صورتی که بیمار پایدار باشد اما پرستار مسئول ارزیابی و مستندسازی وضعیت تنفسی بیمار است.
ساکشن نازوفارنکس، ترشحات حفره بینی، حلق و گلو را با قرار دادن یک کاتتر ساکشن نرم و انعطاف پذیر از طریق نازها خارج می کند. این نوع ساکشن زمانی انجام می شود که ساکشن دهانی با یانکاور بی اثر باشد.
